رابطه عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت زناشویی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین دینداری با شادکامی و رضایتمندی زناشویی انجام گرفت. طرح پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام کادر آموزشی، کارکنان و دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه در سال تحصیلی 87 ـ86 بود. نمونه پژوهش 269 آزمودنی (62 نفر عضو هیأت علمی، 28نفر از کارکنان و 179 دانشجوی متأهل) بود که به شیوه طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه شادکامی (90/0= α )، پرسشنامه رضایت زناشویی (92/0 = α ) و آزمون «معبد2» (97/0= α ) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای آمار توصیفی از تحلیل واریانس یکطرفه ( anova ) ، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده گردید. تحلیل نتایج نشان داد که بین دینداری با شادکامی و رضایت زناشویی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (01/0 > p ). دینداری و سن، پیش بینی کننده های مناسبی برای رضایت زناشویی و شادکامی محسوب می شوند (05/0 < p ).